โอ น้อยยย ออก

PodgixDekdoi | ลาพักร้อนไปสอนเด็กดอย#2

โอ น้อยยย ออก

โอ น้อยยย ออก

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อนะแค่3-4วันที่อยู่ด้วยกันมันจะทำให้คนเราผูกพันธ์กันได้ขนาดนี้ ขนาดที่ทำให้เราต้องพาตัวเองกลับมาในที่ที่ไม่ได้มีความสะดวกสบายอะไรซ๊ากกะอย่าง ..นอกจากความสบายใจอย่างไม่น่าเชื่อ ..อ้อออ ไม่สิ เรื่องคิดหนักมีอยู่สามเวลาคือ มื้อนี้จะทำไรกินดีนะ ฮ่าา

เหมือนเราหยุดชีวิตที่เร่งรีบไว้ในดินแดนที่ไม่มีใครรู้จัก มือถืออยู่ได้ยาวๆไม่ต้องชาร์จมีค่าแค่ถ่ายรูป55 เดินไปไหนเจอใครก็แจกยิ้มได้ คุยไม่รู้เรื่องก็ยิ้ม เจอหมู เจอหมาก็ยังยิ้ม จริ้งง

ค รั้ ง ห นึ่ ง ฉั น ไป เ ป็ น ค รู อา สา บน ดอย

ก่อนไปเตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องลำบาก แต่ไม่คิดว่าจะลำบากมากกกกกกกขนาดนี้ ขอบคุณทุกเหตุการณ์ที่สอนให้รู้จักอดทน เรียนรู้ไปด้วยกัน ขอบคุณมิตรภาพดีๆที่ทุกคนยื่นให้ทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน ขอบคุณเด็กๆและชาวบ้านสำหรับการต้อนรับเป็นอย่างดี ขอบคุณทุกๆคนที่ไปด้วยกันเพื่อสร้างรอยยิ้มให้เด็กๆ ขอบคุณที่ทำให้ฝันเราเป็นจริง “ครูอาสา” (บันทึกโดยครูปุ้มปุ้ย)

มันคุ้ม มันอิ่มใจ อิ่มไปหมด มีความสุข ประทับใจ

ไม่เคยนึกเลยว่าตัวเองจะได้ไปทำงานอาสาแบบนี้ ตอนแรกที่ไปคงคิดว่าไปง่ายๆสบายๆ แต่เอาเข้าจริงมันลำบากมากเมื่อเห็นทางขึ้นไปหมู่บ้าน ไปรร. ยอมรับนะว่ารู้สึกท้อ รู้สึกถอดใจ แต่เราก็พยายามต่อไปเพื่อไปให้ถึง เมื่อไปถึงเราได้เห็นเด็กๆรออยู่ที่หน้ารร. แบบยิ้มแย้มแจ่มใส แค่นี้เราก็หายเหนื่อย ยิ่งตอนไปน้ำตกเราไม่ไหวแค่ไหนน้องๆเด็กๆก็ไม่ทิ้งเราไปไหน ช่วยพยุง คอยเดินตาม คอยเดินข้างๆ ยิ่งเห็นตอนฟ้าใสมารับกลับบ้าน เราก็หายเหนื่อยเลย มันคุ้ม มันอิ่มใจ อิ่มไปหมด มีความสุข ประทับใจ ทุกคนที่บ้านก็น่ารัก ชาวบ้านใจดี น่ารักจริงใจมาก พี่ๆครูอาสาทุกคนก็น่ารักมาก ‪#‎รับรองว่าไปอีกแน่‬ ‪#‎ประทับใจจริงๆ‬ ‪#‎หมู่บ้านแม่ฮอง‬ ‪#‎4DekDoi‬ ‪#‎สุขจนมันล้น‬ ‪#‎คิดถึง‬ (บันทึกโดยครูซิ้ว)

กลับมารอบนี้มันมีพลังพิเศษให้เรารู้ว่าต่อไปต้องทำอะไรเพื่อใครอีกบ้าง

‪#‎มีความสุข‬ ‪#‎มีความอบอุ่น‬ ‪#‎มีรอยยิ้ม‬ ‪#‎มีความซื่อใสจริงใจ‬ ‪#‎ครั้งหนึ่งในชีวิตต้องลองไปเป็นครูอาสาบนดอย‬ ‪#‎เหนื่อยนะแต่โคดคุ้ม‬ ‪#‎ขอบคุณทุกอย่างในชีวิตที่ทำให้เรามีโอกาสทางการศึกษา‬..และมีกำลังพอที่จะส่งต่อโอกาสนี้ให้กับคนที่ขาด ‪#‎ใครพอมีกำลังลองส่งต่อส่งมอบสิ่งดีให้เด็กๆกันนะคะ‬ ‪#‎กลับมารอบนี้มันมีพลังพิเศษให้เรารู้ว่าต่อไปต้องทำอะไรเพื่อใครอีกบ้าง‬ ‪#‎ทีมครูอาสา‬ ‪#‎ขอบคุณ4Dekdoi‬ ‪#‎29apl‬-2may’2016 (บันทึกโดยครูกิ๊ฟ)

หัวใจมันพองโตแบบอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก

ในชีวิตเกิดมายี่สิบกว่าปี ไม่เคยมีใครที่ไหนเรียกตัวเองว่าครูมาก่อน และไม่เคยรู้ถึงความรู้สึกของคำๆนี้ว่าเป็นยังไง จนตัดสินใจลาพักร้อนบวกกับวันหยุดมาเป็นครูอาสาบนดอย ที่ๆไม่มีไฟฟ้า สัญญาณโทรศัพท์ ที่นี่มีแค่ชาวบ้าน ต้นไม้ น้ำตก ภูเขา ดวงดาว น้ำใจ และมิตรภาพ ครั้งแรกตอนที่รถเลี้ยวเข้าหมู่บ้านแล้วมีเด็กๆ ยกมือไหว้พร้อมเรียกคุณครู ความรู้สึกตอนนั้นทั้งเขิน ทั้งทำตัวไม่ถูก หัวใจมันพองโตแบบอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก อาชีพครูนี่ยิ่งใหญ่จริงๆ ยิ่งเป็นสถานที่ๆครูขาดแคลน ชาวบ้านและเด็กๆจะดูแลเรามากเป็นพิเศษ ถ้าป้อนข้าวได้คงป้อนให้เรากินละ >< ขอบคุณใครสักคนที่กำหนดให้ฉันตัดสินใจได้มาสอนหนังสือ ได้มานอนกับชาวบ้านที่น่ารักเหลือเกิน ได้มาเล่นกับเด็กๆ มันเป็นสิ่งที่ฉันรู้สึกภูมิใจในตัวเองมาก และสัญญาว่าจะกลับมาอีก ‪#‎คิดถึงเด็กๆ‬  (บันทึกโดยครูการิม)

Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.