มือจับชอล์กล้าระโหยอ่อน ใจที่ซ่อนความช้ำด้อยศักดิ์ศรี
มือจับชอล์กล้าระโหยอ่อน ใจที่ซ่อนความช้ำด้อยศักดิ์ศรี หน้าที่เมื่อยด้วยฝืนยิ้มดูยินดี ปากพาทีพร่ำอบรมบ่มวิชา หลายวันนี้รู้สึกหงุดหงิดจิต เฝ้าครุ่นคิดอำลาการศึกษา เปลี่ยนอาชีพเปลี่ยนรายได้เปลี่ยนชีวา ฝันไปว่าชีวิตใหม่คงงดงาม ฝันมีบ้านหลังใหญ่รถเก๋งโก้ พร้อมพกโทรมือถือคนเกรงขาม เครดิตการ์ดมีไว้รูดได้ทุกยาม สนองกามเกียรติกินศิวิไลซ์ สะดุ้งตื่นจากภวังค์ด้วยเสียงศิษย์ ปิดความคิดด้วยแววตาที่ซื่อใส มือที่ไหว้หัวที่น้อมพร้อมดวงใจ ฉุดครูไว้ให้เป็นครูอยู่จนตาย ประพันธ์โดยครูรวี จากนิทานครู ของวีระ ทองทาบวงศ์