เปิดเวป Pantip มาเปิดไปห้องกระทู้ไหนจำไม่ได้วันนั้นบังเอิญๆ รับสมัครครูผู้มีหัวใจอาสาต้องการเป็นครู แต่ไม่มีโอกาสได้เป็น Wow แหล่มเลยฉันต้องการอยากจะทำมั่ง เลยสมัครทางเวป พร้อมกับจิตที่กังวลๆไม่รู้จักใครเลยนอกจากอาจารย์ต้อม (แรกเรียก อ.ต้อม) ด่านแรกสมัครไปละ เตรียมหาซื้อของไปฝากเด็กๆ เอาอะไรไปมั้งละเนี่ย ก็ซื้อๆไป พอถึงวันเดินทางเข้าจริง พับพ่าเหอะฝนตกชิบเลยเหลือเวลาอีก 15 นาที รถก็จะออกละ ยังไปไม่ถึงไหนเลย คนขับรถก็บอกว่ายังไง ๆ ก็ไปไม่ทันหรอกแก้ว ฉันเลยตอบไปว่าเชื่อไหมต้องมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดถ้าเราจะทำดียังไงแก้วก็ ต้องทันรถออกแน่ ๆ แล้วเราก็นั่งนิ่งกันในรถ เป็นไปได้ 16 นาทีจากวิภาวดีไปถึงหมอชิต
ลงรถหน้าอำเภอไชยปราการ หิ้วของเห้ยทำไมมีแต่คนขนของลงจุดนี้เต็มไปหมด นั่งมาคันเดียวกันสงสัยพวกครูอาสาแน่เลย คิดในใจ อืมม ไปรอห้องสมุดก่อน สักพักรอคนมาพร้อมก็ไปรวมตัวกันที่ห้องประชุมแนะนำตัวกัน กิจกรรมร่วมกัน ทานข้าว ครูต้อม หรือครูใหญ่นี้อ่ะ บอกจะมีรถมารับขึ้นดอย พอถึงจุดหมายปลายทาง ครูต้อมบอกพวกครูอาสาขนเสบียงเข้าบ้านพักครับ แจก ไหงปลาทูเค็ม 2 ตัว ไข่เค็ม 4 ฟองมั้ง น้ำให้คนละ 2 ขวด ผัก.. กุนเชียง ปลากระป๋อง…. บอกต้องกินให้ได้ 3 คืน 4 วัน ก็ขนๆไปบ้านพัก ใจก็เริ่มท้อละอาหารเหรอเนี่ยน้อยจัง ไหงจะเจ้าของบ้านอีก 11 คน มาทิ้งฉานไว้แบบนี้หร๋อ ฉานจะกลับบ้าน 
ไม่ได้ๆไหนๆก็มาแล้วอยู่ต่อ อดทน ไม่น่าเชื่อเหตุการณ์กลับพลิกผัน จากเหตุการณ์วันนั้น จนถึงวันนี้กลับทำให้เราอยากไปอีก รู้สึกดีมากมายกับกิจกรรมนี้ ซาบซึ้งใจเด็กๆ ประทับใจหลายๆอย่างซึ่งไม่สามารถจะบรรยายออกมาได้หมด 
ยินดีที่ได้รู้จักครูอาสาทุกคนคะ และขอขอบคุณทุกคนที่ทำให้มีเหตุการดีดีผ่านไปด้วยดี เด็กๆก็น่ารัก
ปล.ต้อง ขอขอบคุณ ครูต้อม และครูใหญ่ที่จัดโครงการดีๆ อย่างนี้ขึ้นทำให้พวกเราได้มีโอกาสดีๆ แบบนี้
ขอบคุณเพื่อนบ้าน ซึ่งอาสาขับรถและช่วยขนของมาที่หมอชิต