เห็ดเผาะ ของดีที่ไร้ค่า ลุ่มน้ำแม่ฮอง

ตลอดการเดินทางจากอำเภอฮอดเข้า ไปอำเภออมก๋อย จะเห็นข้างถนนหลวงจะมีเพิงเล็ก ๆ ตั้งขายของป่าเรียงรายอยู่ เกือบตลอดเส้นทาง

เจ้าเห็ดก้อนกลม ๆ ที่เกิดในดิน หากินได้เฉพาะทางภาคเหนือและอีสานเท่านั้น และก็มีขายกันเฉพาะช่วงต้นฤดู ฝน ช่วงเดือนพฤษภาคม-กรกฎาคมเท่านั้น
เห็ดที่ว่านี้มี ชื่อว่า “เห็ดเผาะ” หรือเห็ดเหียงหรือเห็ดหนัง บางคนก็เรียกว่า เห็ดดอกดิน แต่ชื่อที่เรียกกันติดปากมาที่สุดคือ “เห็ดถอบ”

เป็นหนึ่งในของป่าที่สร้างรายได้ ให้กับชาวบ้านริมถนนเหล่า นั้นคือเห็ดเผาะ ภาษาถิ่นทางเหนือเรียกเห็ดถอป และของป่าอื่น ๆ ตามฤดูกาล

ภาคอิสานเรียกเห็ดเผาะ สีขาวขุ่นน่ากินยังกับลูกชิ้น เกิดในท้องนาดินปนทราย
เห็ดถอบของทางเหนือ จะเกิดบริเวณที่ไฟไหม้ป่า เท่านั้น ลูกดำ ๆ ล้างเท่าไหร่ก็ไม่ขาว

ที่อำเภอไชยปราการ ขายกันลิตรละ ๑๐๐-๑๒๐ บาท ในต้นฤดูกาล ที่อำเภอฮอดและอมก๋อย ริมทางหลวงก็ขายกันได้ลิตรละ ๘๐-๑๒๐ ตามความต้องการของตลาด

แต่อนิจจา ที่บ้านแม่ฮองกลาง ตำบลนาเกียน อำเภออมก๋อยและหมู่บ้านใกล้เคียงชาวบ้านไม่สามารถเอาออกมาขายได้ เพราะไม่รู้ราคาตลาด และการเดินทางลำบาก
เด็ก ๆ เอามาฝากให้ครูประมาณ ๒ ลิตร เพื่อขอแลกกับปลากระป๋อง ๒ กระป๋อง หรือบะหมี่แห้ง ๒ ห่อ+ปลากระป๋อง ๑ กระป๋อง

อาหารชั้นดีราคาแพง และอร่อยคนเหนือ ใครไม่ได้กินเห็ดถอป ในฤดูฝนแต่ละปี คงจะเป็นคนที่เชยเอามาก ๆ
กลายเป็นของที่มีค่าไม่กี่บาท ของดินแดนห่างไกลทุรกันดารอย่าง บ้านแม่ฮองกลาง อำเภออมก๋อย

ผมกลับมาไชยปราการ คุณยายข้างบ้านซึ่งนั่งรวมกันในสมาคมคนเคี้ยวหมาก ยังถามเป็นคำถามแรกว่า “เห็ดถอบที่อมก๋อยออกหรือยัง” พร้อมกับสอบถามสารทุกสุกดิบอื่น ๆ ของอำเภออมก๋อย

Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.