เห็ดถอบบนดอย ของดีและมีค่า

เมื่อปี 2553 ชาวบ้านไม่ได้ขายเห็ดถอบ เนื่องจากการคมนาคม เดินทางลำบาก ขายก็ไม่ได้ราคา ปีที่แล้ว 2554 เห็ดถอบไม่ออก เพราะฝนตกเร็วตั้งแต่เดือนมีนาคม ปีนี้เห็ดถอบออกมากและราคาดี ชาวบ้านสามารถหาได้ขณะตัดหญ้าในไร่ข้าว และได้ขายราคาดี ช่วงต้นเดือนพฤษภาคม บนดอยขายลิตรละ 90 ในเมืองลิตรละ 200 บาท ที่สำคัญคือปีนี้มีชาวบ้านในหมู่บ้านไปรับซื้อกันเองถึงในไร่ เพื่อเอาลงไปขายตัวอำเภอสบเมย พอปลายเดือนราคาลดลงเหลือ 120 และ 50 ตามลำดับ

เห็ดเผาะ ของดีที่ไร้ค่า ลุ่มน้ำแม่ฮอง

ตลอดการเดินทางจากอำเภอฮอดเข้า ไปอำเภออมก๋อย จะเห็นข้างถนนหลวงจะมีเพิงเล็ก ๆ ตั้งขายของป่าเรียงรายอยู่ เกือบตลอดเส้นทาง เจ้าเห็ดก้อนกลม ๆ ที่เกิดในดิน หากินได้เฉพาะทางภาคเหนือและอีสานเท่านั้น และก็มีขายกันเฉพาะช่วงต้นฤดู ฝน ช่วงเดือนพฤษภาคม-กรกฎาคมเท่านั้น เห็ดที่ว่านี้มี ชื่อว่า “เห็ดเผาะ” หรือเห็ดเหียงหรือเห็ดหนัง บางคนก็เรียกว่า เห็ดดอกดิน แต่ชื่อที่เรียกกันติดปากมาที่สุดคือ “เห็ดถอบ” เป็นหนึ่งในของป่าที่สร้างรายได้ ให้กับชาวบ้านริมถนนเหล่า นั้นคือเห็ดเผาะ ภาษาถิ่นทางเหนือเรียกเห็ดถอป และของป่าอื่น ๆ ตามฤดูกาล ภาคอิสานเรียกเห็ดเผาะ สีขาวขุ่นน่ากินยังกับลูกชิ้น เกิดในท้องนาดินปนทราย เห็ดถอบของทางเหนือ จะเกิดบริเวณที่ไฟไหม้ป่า เท่านั้น ลูกดำ ๆ ล้างเท่าไหร่ก็ไม่ขาว ที่อำเภอไชยปราการ ขายกันลิตรละ ๑๐๐-๑๒๐ บาท ในต้นฤดูกาล ที่อำเภอฮอดและอมก๋อย ริมทางหลวงก็ขายกันได้ลิตรละ ๘๐-๑๒๐ ตามความต้องการของตลาด แต่อนิจจา ที่บ้านแม่ฮองกลาง ตำบลนาเกียน อำเภออมก๋อยและหมู่บ้านใกล้เคียงชาวบ้านไม่สามารถเอาออกมาขายได้ เพราะไม่รู้ราคาตลาด และการเดินทางลำบาก เด็ก ๆ เอามาฝากให้ครูประมาณ

Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.