มือจับชอล์กล้าระโหยอ่อน
ใจที่ซ่อนความช้ำด้อยศักดิ์ศรี
หน้าที่เมื่อยด้วยฝืนยิ้มดูยินดี
ปากพาทีพร่ำอบรมบ่มวิชา
หลายวันนี้รู้สึกหงุดหงิดจิต
เฝ้าครุ่นคิดอำลาการศึกษา
เปลี่ยนอาชีพเปลี่ยนรายได้เปลี่ยนชีวา
ฝันไปว่าชีวิตใหม่คงงดงาม
ฝันมีบ้านหลังใหญ่รถเก๋งโก้
พร้อมพกโทรมือถือคนเกรงขาม
เครดิตการ์ดมีไว้รูดได้ทุกยาม
สนองกามเกียรติกินศิวิไลซ์
สะดุ้งตื่นจากภวังค์ด้วยเสียงศิษย์
ปิดความคิดด้วยแววตาที่ซื่อใส
มือที่ไหว้หัวที่น้อมพร้อมดวงใจ
ฉุดครูไว้ให้เป็นครูอยู่จนตาย
ประพันธ์โดยครูรวี
จากนิทานครู ของวีระ ทองทาบวงศ์