เป็นห่วงเด็ก…เป็นห่วงประเทศไทย

จากเรื่อง วิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป….ของคนดอยที่ไชยปราการ
จากเรื่อง เมล์เก่าในอดีต….ที่ไชยปราการ

กลับไปพักที่ไชยปราการ เมื่อปลายเดือนมกราคม ๒๕๕๔ ที่ผ่านมา ทำให้ทราบข่าวคราวต่าง ๆ ที่ไชยปราการ ส่วนใหญ่เป็นไม่ค่อยดีที่เกี่ยวกับยาเสพติดในแถบ ๔ อำเภอโซนเหนือของเชียงใหม่ คือ ฝาง แม่อาย ไชยปราการ และเชียงดาว นั่นคือปัญหายาบ้า (รวมทั้งชายแดนของจังหวัดเชียงราย คือ แม่จัน แม่สลอง แม่สรวย และแม่สาย)

ทราบข่าวว่าชาวบ้านป่าหนาถูกจับเพิ่มเติม ซึ่งดูจากสถานภาพทางครอบครัว ก็คงไม่แปลกที่ถูกจับ เพราะทั้งญาตพี่น้องรวย ๆ กว่าชาวบ้านชาวดอยทั่วไป

คนที่เคยถูกจับเมื่อปีที่แล้ว ก็ได้รับการปล่อยตัวกลับออกมา แล้วก็มีคนถูกจับเข้าไปใหม่อีก ต้องบอกตรง ๆ ในฐานะคนที่เคยทำงานในพื้นที่ว่า มันกลับมา และปัญหายาเสพติดนี้รุนแรง เหมือนเดิมเมื่อหลายปีก่อนที่มีการฆ่าตัดตอนกัน

อดเป็นกังวลกับชีวิตของเด็ก ๆ ไม่ได้ ที่ต้องเกิดมาในสภาพแวดล้อมที่หดหู่ นอกจากใช้ชีวิต ทำมาหากินอย่างลำบากแล้ว สภาพแวดล้อมต่าง ๆ มันแวดล้อมไปด้วยเรื่องที่อาจจะชักชวนให้คนดี ๆ ต้องสูญเสียความดีไป

เป็นกังวลที่เด็ก ๆ หลาย ๆ คนที่เคยรู้จัก กลัวว่าจะเข้าสูงวงจรเดิม ๆ ของยาเสพติด
เป็นกังวลที่เด็ก ๆ หลาย ๆ คนที่เคยเป็นผ้าขาว จะกลายเป็นผ้าเปื้อนสี ที่ผู้ใหญ่เติมแต่ง
เป็นกังวลที่เด็ก ๆ หลาย ๆ คนที่จะเป็นที่หวังพึ่งของพ่อแม่ จะกลายเป็นคนหมดอนาคต
เป็นกังวลที่เด็ก ๆ หลาย ๆ คนที่จะเป็นอนาคตของชาติ จะกลายเป็นคนไร้อนาคต

ปัญหาต่าง ๆ ที่แวดล้อมเด็ก ๆ หลาย ๆ ปัญหาทำให้สุดท้ายแล้ว เป็นห่วงประเทศไทยไม่ได้

อดคิดไม่ได้ว่า ลูกหลานเราในอนาคตต้องใช้ชีวิตอย่างลำบากแค่ไหนในการใช้ชีวิต

Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.